Από τις κατοικίες και τα κτίρια που στεγάζουν δημαρχεία, σχολεία και αθλητικές εγκαταστάσεις ο βιοκλιματικός σχεδιασμός αναδεικνύεται πλέον, όχι ως μόδα και ως πειραματική σκέψη αλλά ως τρόπος ζωής. Την δική του, ξεχωριστή φιλοσοφία, δίνει στο Ecotec, ο γνωστός αρχιτέκτονας, Δημήτρης Ποτηρόπουλος. Τον συναντήσαμε στα υψηλής αισθητικής Γραφεία της Potiropoulos D+L Architects, όπου μαζί με την σύζυγο του και αρχιτέκτονα Λιάνα Νέλλα–Ποτηροπούλου, εδώ και χρόνια δημιουργούν και συνθέτουν με βασικό άξονα την αειφορία στις κατασκευές.
(Αποσπάσματα Β? μέρος)
-Ποια η άποψη σας σχετικά με τους ταρατσόκηπους στην Αθήνας; Μπορούν να αλλάξουν την όψη της υφιστάμενης πόλης.
Όσο περισσότερο πράσινο φέρνουμε μέσα στην πόλη, τόσο το καλύτερο. Συμφωνώ με τους ταρατσόκηπους αλλά και με την αξιοποίηση των ακάλυπτων χώρων. Εμείς, εδώ στα γραφεία μας έχουμε κάνει αυτήν την μικρή υπέρβαση που παρατηρείται αλλά είναι ένα λιθαράκι προς αυτήν την κατεύθυνση. Όπως και με όποιον τρόπο μπορούμε να φέρουμε πράσινο μέσα στην πόλη, πρέπει να το κάνουμε. Αλλά κι εκτός πόλης, όπου η κατοικία προσαρμόζεται στο τοπίο, έχει κι αυτό τη δική του σημασία. Δηλαδή ένας κήπος που είναι σε δώμα ενώνει το κτίριο με όλο το περιβάλλον γύρω του. Αν το βλέπεις από ένα υψηλότερο σημείο, το βλέπεις να προσαρμόζεται πιο καλά.
-Κι αν μιλάμε για την Αθήνα, σε σχέση και με τους ακάλυπτους χώρους;
Η Αθήνα είναι μια τραγική κατάσταση. Να μιλήσουμε, απλά, δεν έχει σωτηρία…Εχει τόσα προβλήματα που δεν ξέρει κανείς που να αρχίσει και που να τελειώσει. Οποιος έχει ταξιδέψει στο εξωτερικό, βλέπει τι γίνεται π.χ στη Φρανκφούρτη, όπου παρατηρείς από το αεροπλάνο ολόκληρα δάση να μπαίνουν στον αστικό ιστό, ενώ παρατηρώντας την Αθήνα βλέπεις μιαν εντελώς διαφορετική εικόνα. Ελάχιστο πράσινο.
-Θα μπορούσαμε να γκρεμίσουμε και να αρχίσουμε να χτίζουμε από την αρχή;
Αυτό είναι μια πολύ σύνθετη συζήτηση που έχει να κάνει με το πώς θα βγει η χώρα μας από τον φαύλο κύκλο που έχει μπει. Και αναφέρομαι και στην κρίση, το οποίο δεν έχει να κάνει με οικονομικά ζητήματα, έχει να κάνει με νοοτροπίες, δηλαδή με κουλτούρα. Και αυτά μας οδήγησαν εκεί που τελικά οδηγηθήκαμε. ʼρα, για να αλλάξουν αυτά που λέτε, θα πρέπει να αλλάξει και η νοοτροπία μας. Και η κουλτούρα μας δεν μπορεί να αλλάξει γρήγορα.
-Οι Ευρωπαίοι κτίζουν βιοκλιματικά, περιβαλλοντικά;
Το θέμα του πως λειτουργεί αυτό το ζήτημα το οικολογικό ή το ενεργειακό και βιοκλιματικό, στην αρχιτεκτονική στο εξωτερικό, είναι κάπως κατ αναλογία και με μεγαλύτερη συνέπεια έτσι όπως το γνωρίζουμε κι εδώ: και κει λειτουργεί σαν μόδα αλλά επειδή οι άνθρωποι που εμπλέκονται, οι αρχιτέκτονες και μηχανικοί, οι εταιρείες που παράγουν προϊόντα, είναι πολύ πιο οργανωμένοι, τελικά κάνουν καλύτερη δουλειά. Δηλαδή δεν μένουν στην βιτρίνα του θέματος, τους ενδιαφέρει να φέρουν αποτέλεσμα. Αλλά κι εκεί λειτουργεί σαν μόδα.
-Ξεχωρίζετε κάποιες χώρες;
Ο, τι έχει να κάνει με το περιβάλλον το οποίο δεν στηρίζεται μόνον στην αρχιτεκτονική είναι οι Σκανδιναβικές χώρες οι οποίες έχουν τα πρωτεία. Μου είχε κάνει εντύπωση, πριν 2 χρόνια, που είχα δει έναν σταθμό επεξεργασίας αποβλήτων και παραγωγής ενέργειας από απόβλητα, που σχεδίαζαν οι Big, ένα πολύ γνωστό δανέζικο αρχιτεκτονικό γραφείο, το οποίο κατασκεύασε έτσι το κέλυφος του εργοστασίου, σχεδίασαν πίστες σκι από την κορυφή του κτιρίου μέχρι το έδαφος. Δημιούργησαν ένα εργοστάσιο το οποίο έγινε πόλος αθλητισμού κι αναψυχής. Αυτή η νοοτροπία σε μας, εάν το θίξουμε ως θέμα, το πιθανότερο είναι να γελάσουν όσοι το ακούσουν. Εκεί δείχνει τη δική μας νοοτροπία.
-Οι δικές σας κατασκευές;
Εμείς ότι έχουμε κάνει τελευταία που είναι κατοικίες, ένα κτίριο γραφείων έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά, τα βιοκλιματικά, που διαθέτει το κάθε κτίριο που κατασκευάζουμε.
